Ενα μέρος για σας πω αυτά που πολλές φορές σκέφτομαι και δεν υπάρχει τρόπος να ξεκινίσεις να τα πεις σε κάποιον. Ένα σχοινί μου πάνω του θα υπάρχουν κόμποι απο τις σκέψεις μου και όταν το πίασω απο την αρχή θα δω τι αλλαξε και τι έχω γίνει. Εσύ που το διαβάζεις ελπίζω μονο να το βρεις ενδιαφέρον... Καλως όρισες...

28 January 2009

Free Market - όπως λέμε δωρεάν δεν πληρώνω τίποτα...

There's no such thing as a free meal. Είναι απο τα πλέον χρησιμοποιημένα ρητά στον κόσμο, ιδιαίτερα στον Δυτικό Πολιτισμό.
Τελικά όμως η εποχή που ζούμε τώρα με κάνει να το ξανασκέφτομαι αυτό. Ίσως να υπάρχει στον κόσμο των υπολογιστών. Ίσως να πληρώνεις έμμεσα με κάποιο άλλο τρόπο για το meal σου τελικά αλλά, το βαλάντιο είναι τόσο μικρό για εσένα που τελικά το κάνει αμελητέο. Απο την πλευρά αυτού που σου το παρέχει όμως, πολλά μικρά/αμελητέα βαλάντια ίσως να πληρώνουν τους κόπους του να σου παρέχει το free meal.
Αυτό θα είναι το πρώτο απο μια σειρά απο άρθρα που θα δείξουν σε αυτούς που το διαβάζουν πώς να την βγάλουν δωρεάν κάνοντας πολλές απο τις δουλειές που θέλουν να κάνουν μέσω δωρεάν υπηρεσιών και προγραμμάτων( και παράλληλα νόμιμων).

17 January 2009

Ανησυχία...

Τελικά κάτι δεν πάει καλά με αυτό το blog. Απο 'ημερολόγιο΄ για να γράφω τις σκέψεις μου το έχω κάνει περιοδικό τεχνολογίας.
Είμαι τελικά περισσότερο παραγωγικός με αυτά τα θέματα παρά με τα προσωπικά μου.
Ίσως να βοηθούσε αν είχα και κανα σχόλιο από τους αναγνώστες, αλλά πάλι τα Google Analytics δεν δείχνουν να υπάρχουν πολλοί (αν υπάρχουν)....

Υπομονή....

08 January 2009

Παλαιστίνη και Ισραήλ, πόλεμος όχι μόνο στη Γάζα

Όλο και περισσότερα blog τελευταία ασχολούνται με την άνιση και άδικη μάχη που δίνουν οι γείτονές μας στη Μ.Ανατολή.
Ισραηλίτες και Παλαιστίνιοι μάχονται να λύσουν ένα πρόβλημα που υπάρχει στην περιοχή, και οι αρχές του πάνε χρόνια πίσω μέχρι το 1947 όπου τα Ην. Έθνη υπέγραψαν συμφωνία για την διαίρεση της Παλαιστίνης σε 2 κράτη, ένα Ιουδαικό και ένα Αραβικό. Απο το 1948 που το κράτος του Ισραήλ κύρηξε πόλεμο για την ανεξαρτησία του και μέχρι τις μέρες μας, όπου το Ισραήλ έχει δυναμώσει αρκετά και μπορεί να έχει την 'ευλογία' των Ην. Πολιτειών για ενεργειες όπως αυτές που παρακολουθούμε τώρα, τα επεισόδια βίας μεταξύ του Ισραήλ και των γειτονικών του κρατών είναι πάρα πολλά.
Τελευταία όμως, το πεδίο της μάχης δεν είναι μόνο η Γάζα ή η Δυτική Όχθη, τα θύματα δεν είναι μόνο άμαχοι και τα όπλα που χρησιμοποιούνται δεν είναι μόνο ρουκέτες, σφαίρες και άρματα μάχης.
Έχει ξεσπάσει και πόλεμος σε ένα διαφορετικό πεδίο.
Τώρα η μάχη είναι λιγότερο άδικη, λιγότερο θανατηφόρα χωρίς όμως να είναι και λιγότερο λυσσαλέα.
Τα όπλα πλέον είναι η γνώση και η ικανότητα να ενορχηστρώνεις πολλά άτομα με σκοπό απομακρυσμένη συνεργασία. Το πεδίο της μάχης είναι το διαδίκτυο. Οι απώλειες είναι ιστότοποι που ανήκουν στην μία ή την άλλη παράταξη.
Το αποτέλεσμα είναι τελικά να έχουμε ιστότοπους οι οποίοι αντί να δείχνουν το περιεχόμενο που ήταν προορισμένοι να δείχνουν, τελικά μετά από την επίθεση είτε δεν δείχνουν τίποτα (DDoS) είτε μεταφέρουν τον επισκέπτη σε άλλους ιστότοπους με αντι Ισραηλινά συνθήματα ή εικόνες σαν αυτή που βλέπουμε πιο κάτω.
Επιθέσεις σαν αυτή που βλέπουμε δίπλα ονομάζονται "DNS attacks" δηλαδή έχουν σαν στόχο το cache κάποιου DNS server που είναι υπεύθυνος για την σωστή κατεύθυνση κάποιου domain (πχ www.hotmail.com) στο σωστό IP (πχ 206.123.2.55) => www.hotmail.com =>DNS Server => 206.123.2.55
Με την σωστή τεχνική και τον κατάλληλο κώδικα, στην προκειμένη περίπτωση οι Παλαιστίνιοι κατάφεραν να δείχνει προσωρινά αντί για τα δεδομένα και τα περιεχόμενα ενός Ισραηλινού ιστότοπου αυτή την εικόνα.
Αντίστοιχες επιθέσεις έκαναν απο την πλευρά τους οι Ισραηλινοί και είχαν σαν στόχο ιστότοπους παλαιστινιακών συμφερόντων.
(Η εικόνα είναι απο εμπορικό ισραηλινό ιστότοπο που δέχθηκε επίθεση απο την ομάδα "DNS team")

Οι επιθέσεις DoS όμως δεν περιοριστήκαν σε DNS attacks.



Ένας διαφορετικός τρόπος με διαφορετική φιλοσοφία επίθεσης είναι οι επιθέσεις με botnet ( ελληνική ελεύθερη -δική μου- μετάφραση "Ρομποδίκτυα"). Τα δίκτυα αυτά αποτελούνται απο πολλους διαφορετικούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές που τρέχουν μια εφορμογή που ελέγχει την ροή του ηλεκτρονικού ταχυδρομίου. Η εφαρμογή αυτή μπορεί να είναι ιός (malware/virus) και να τρέχει χωρίς την έγκριση του ιδιοκτήτη του Η/Υ ή μπορεί να εγκατασταθεί με την έγκριση του ιδιοκτήτη όταν αυτός θέλει να συμμετέχει σε μια ενορχηστρωμένη επίθεση. Όταν υπάρχουν αρκετές εφαρμογές εγκατεστημένες, έχουμε ένα στρατό απο ρομποτ (bots) που έχουν διαταχθεί σε ένα αποκεντρωμένο δίκτυο (decentralized net - net) εξ'ου και ο ορισμός "botnet".
H 'τεχνική' είναι ο 'βομβαρδισμός' του συστήματος που θέλουν να χτυπήσουν με μια ομοβροντία απο e-mail απο διαφορετικές μηχανές σε διαφορετικά σημεία. Το botnet κατεθύνετε απο την εφαρμογή και όταν αποφασιστεί η εφαρμογή αυτή αρχίζει να στέλνει συνέχεια e-mail απο τον H/Y που είναι εγκατεστημένη. Όταν ο αριθμός των e-mail αυτών ξεπεράσει τον αριθμό που το στοχευμένο σύστημα μπορεί να διαχειριστεί τότε το σύστημα καταρρέει. Αποτέλεσμα είναι ο επισκέπτης του ιστότοπου να μήν μπορεί να χρησιμοποιήσει τον ιστότοπο.
Καί σε αυτήν την περίπτωση και οι δύο πλευρές δέχθηκαν και έκαναν επιθέσεις. Ένα ισραηλινό site μάλιστα έχει αρχίσει να διανέμει μια εφαρμογή για όσους θέλουν να νικήσει το Ισραήλ στη μάχη του διαδικτύου. Κατεβάζοντας την εφαρμογή "HELP ISRAEL WIN" κάποιος μπορεί να κάνει τον Η/Υ του μέλος του botnet που θα μάχετε εναντίων ιστοτόπων Παλαιστινιακών συμφερόντων. Μέχρι τώρα 7,786 εφαρμογές έχουν κατεβαστεί και καθιστούν έτσι το Ισραηλινό botnet μια υπολογίσιμη δύναμη ανα το παγκόσμιο.

Ποια είναι το συμπέρασματα από όλη αυτή την ιστορία; Οτι οι Παλαιστίνιοι αν και ένας κατατρεγμένος λαός έχουν ακόμα πρόσβαση στη γνώση της τεχνολογίας και προσπαθούν να την εκμεταλλευτούν στο έπακρο. Οτι πολέμοι σαν και αυτοί είναι πολύ προτιμότεροι από πολέμους με σφαίρες και οβίδες αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα της διαμάχης αυτής δεν μπορεί να κριθέι απο την μάχη του διαδικτύου. Αν μου επιτρέπετε να το πω, λυπάμαι λίγο που οι νέοι σε Κύπρο και Ελλάδα δεν έχουν την ανάλογη μαχητικότητα στο διαδίκτυο.
Όχι δεν εννοώ να επιτεθούμε σε ιστότοπους Τουρκικών ή Σκοπιανών συμφερόντων, απλά βλέπω οτι η μαχητικότητα μας είναι μόνο στα λόγια για τους 'βολεμένους' Κύπριους και στην Ελλάδα η μαχητικότητα είναι στους δρόμους με τις κουκούλες και στην ασυλία των πανεπιστημιακών χώρων. Και θεωρητικά οι νέοι μας θα έπρεπε να είχαν περισσότερη γνώση απο τους Παλαιστίνιους. Αναγνωρίζω φυσικά το γεγονός οτι κάποιες επιθέσεις ίσως να έγιναν απο άλλες πλουσιότερες Αραβικές χώρες ή απο Παλαιστίνιους στο εξωτερικό αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός της μαχητικότητας των Παλαιστινίων.
Ίσως τελικά έχουμε να μάθουμε πολλά και από αυτούς...

Μέρος του άρθρου αυτόυ είναι απο το δικτυακό περιοδικό Internet Revolution